Na 6 dagen heb ik gisteren de deur van het klooster de Weijst weer dicht gedaan. 6 dagen stilte retraite, 6 dagen stil zijn, 6 dagen geen oogcontact en alleen zijn met jezelf, je gedachten en je lijf.
Het was heftig, intens, verschrikkelijk en zo puur en mooi. En ja, na een tijdje wordt het stil en rustig in je hoofd. Je vertraagt en je zintuigen gaan meer openstaan. Een eenvoudig koekje smaakt als het lekkerste gebakje, het fluiten van de vogels klinkt als een prachtige sonate en zelfs koud douchen voelt als een frisse waterval.
Alleen maar zijn met wat er is op dit moment. Zijn met de fijne en de minder fijne dingen in je lijf, in je hoofd en in je leven. Wat een kunst is dat! Een leven lang oefenen🧘♀️